KAŁUŻNIK
Pora już była podwieczorna, tak dobrze po ósmej. Moje Syniątko jeszcze lata po podwórku i bawi się z innymi dziećmi. Pora późnawa mimo weekendu więc wołam je do domu. Przybiega i prosi swoim słodkim, proszącym głosikiem:
-Jeszcze nie, jeszcze nie. Bo teraz jest moja pora na bycie „Kałużnikiem”.
Co to za dziwna zabawa? Zaczynamy się zastanawiać. Za moich czasów takowej nie było. Więc pytamy z Malżowinką:
- O co chodzi z tym „Kałużnikiem” i na czym to polega?
- No teraz moja pora pilnować żeby piłka do kałuży nie wpadła - odpowiedziało Syniątko i pobiegło grać dalej...