O lekarzu

- Obawiam się, że mam złe wieści. Ma pan Alzheimera.
Przyjąłem to bardzo źle. Krzyczałem na lekarza, powywalałem mu rzeczy z szafek, a potem zacząłem płakać i usiadłem na ziemi, chlipiąc jak małe dziecko.
Kiedy już się uspokoiłem, rozejrzałem się dookoła i wykrztusiłem, że przepraszam za tę reakcję.
- Och w porządku - odrzekł - to było do przewidzenia. Zrobił pan tak za każdym z 6 razy, gdy panu o tym mówiłem
- Ale o czym...?

Dentysta posadził mnie na fotelu, założył rękawiczki, wyjrzał przez okno, kazał otworzyć usta. Otworzyłem.
- I proszę powiedzieć Aaaaaa. Głośno.
- Dlaczego? - spytałem.
- Betoniarka wjechała w pana auto.