- Dzień dobry, panie Termicie. Po cóż pan gryziesz to drewno?
- Nooo... z przeżutej papki dom sobie zbuduję. A także bo lubię, no i podjem sobie. Tak, zwłaszcza podjem sobie. Dlatego.
- Ale drewno? To takie... głupie. Jak jakiś opóźniony czy co. Chyba wszyscy się śmieją z pana, czyż nie? Raczej nie ma nic bardziej żałosnego od wpieprzania drewna, nie sądzi pan, panie Termicie?
- Hmm.. czy ja wiem, pani Mucho.

- Idziemy na pornocha do kina?
- No przecież oni tam dopiero od 16 wpuszczają.
- No i niby co? Linijką mierzą? A jak nawet mierzą, to ja i tak wejdę.

Późna noc. Facet schodzi do sąsiadów z dołu:
- Panowie, ściszcie, proszę, muzykę. Nie idzie zasnąć.
- My tu mamy imprezę i nie zamierzamy niczego ściszać.
- Jak mam to rozumieć?
- Jak pan sobie chcesz.
- Dobra, to ja to rozumiem w taki sposób, że zamówiliście sobie zalanie.

Infolinia bankowa. Pracownik mówi do klienta:
- W celu uwiarygodnienia poproszę o serię i numer dowodu.
- Mojego?
- Jak pan da radę, może być moje.

WĄSKI KRĄG ZAINTERESOWANIA

Tytułem wstępu: małżonek mój szydzi nieustannie z chudości moich kończyn górnych, między innymi mówi, ze mam kijki, a nie ręce.
Ostatnio wpadłam na piekielny pomysł, by zetrzeć kurz z telewizora akurat, jak mój małż oglądał coś BARDZO WAŻNEGO. I słyszę tekst:
[M] - Przestaniesz mi ty tymi kijkami przed telewizorem machać?
Tu nastąpił foch potworny i poszłam oddawać się cierpieniom w kuchni. Po chwili ruszony wyrzutami sumienia małż postanowił mnie udobruchać, przyszedł i mówi przymilnym tonem:
[M] - No nie gniewaj się, przecież jesteś ładna, mądra i wielu mężczyzn by chciało mieć taką żonę...
[Ja] - Jasne, kto by mnie chciał z takimi kijkami...
Tu na twarzy małża niespodziewanie pojawił się baaaardzo złośliwy uśmieszek i padło:
[M] - No nie wiem... Narciarze alpejscy?

Ogłoszenie matrymonialne:
Szukam mężczyzny, który gotów będzie zostać głową rodziny - mamy, trójki małoletnich dzieci, babci, chorego dziadka, starszej siostry babci, trzeciej żony dziadka, sparaliżowanej kuzynki. O sobie: oczy zielone.

24/7

W wiosce, z której pochodzi mój ojciec, mieszka pewien człowiek-legenda.
Lubiący wypić, średnio zamożny Drwal (Zapomniałem imienia).
Drwal ów przyciąga do siebie anegdoty jak magnes, ze względu na swój zawadiacki tryb życia i mocną wadę wymowy.
O to jedna z najpopularniejszych:
Pewnego jesiennego dnia, po robocie, jak to u niego zwykle bywało wybrał się na piwko. Pierwsze, drugie, trzecie... Godzina zrobiła się późna, więc wyruszył do domu. Ale oto ci niespodzianka: żona drzwi zamknęła i otworzyć nie chciała.
Zaświtało, więc w głowie ostro podpitemu Drwalowi, poszedł za domek do szopki i wyciągnął piłę. Wrócił, w drzwiach drewnianych zrobił stosowne "przejście".
W krzykach żony i lecących wiórach dało się usłyszeć, jego triumfalne oznajmienie zwycięstwa [z charakterystyczną mową i akcentem]:
- Cinne Cało Diobe!