Bogactwo nie jest ulgą w kłopotach - jest tylko zmianą kłopotów.

Rozmawiają dwie kangurzyce:
- I wyobraź sobie Hela, Zytę wczoraj złapali, i podobno mają ją wywieźć do jakiegoś ogrodu zoologicznego do Europy...
- Uuu, niedobrze...
- Czemu niedobrze? Żarcia będzie miała pod korek, klimat przyjemniejszy, samców spory wybór.
- Żaden jej nie tknie.
- Czemu?
- Tam taki zwyczaj - nosisz torebkę, to jesteś pedałem.

WSPARCIE

Jako podniecający się polityką znafca chciałem się podzielić przedchwilowym "newsem" (TVN24) , po którym straszliwie zarechotałem...
Dzisiaj Platforma "obraduje" co ma zrobić (jaką karę) z Januszem Palikotem.
Dziennikarze "przechwycili" na chwilę niepokornego posła i pytają w stylu:
- ...I co ?
Poseł :
- No mam nadzieję , że Ojciec Dyrektor modli się teraz za mnie...

Siedzą chłopak i dziewczyna w parku na ławce,trzymają się za ręcę i patrzą na siebie.Nagle dziewczyna szepta do chłopaka:
-Myślisz o tym samym co ja?
-Tak,skarbie - odpowiada chłopak
-No to chodź,rodziców nie ma w domu, będziemy sami...
A chłopak na to:
-Po co do domu? Przynieś tutaj,wypijemy...

Na wykładzie studentka pyta się profesora seksuologii:
- Co zazwyczaj robią mężowie po odbytym stosunku?
- 10% odwraca się na drugi bok i zasypia, 10% wychodzi do łazienki....
- A pozostałe 80%? - pyta dalej studentka.
- No cóż, ubiera się i wraca do domu.

Szkot jedzie pociągiem z Londynu do Glasgow. Na każdej stacji wysiada z pociągu, biegnie do dworcowej kasy i zaraz wraca.
- Przepraszam, sir - pyta go Anglik - czy mógłby pan zdradzić, dlaczego na każdej stacji pan wysiada?
- Byłem u lekarza i stwierdził, że mam tak słabe serce, iż w każdej chwili mogę umrzeć. Sam pan rozumie, że nie warto, abym od razu kupował bilet do samego Glasgow. Wysiadam więc i za każdym razem kupuję bilet tylko do następnej stacji.

W małym miasteczku rozmawiają dwie kobiety:
- Mam kłopot. Mąż nie wrócił z Warszawy na noc, więc wysłałam do pięciu jego kolegów SMS z zapytaniem, czy nocował u nich.
- I co?
- Otrzymałam pięć odpowiedzi, że tak.

WIELKA WODA
Pomieszkuję sobie w Szklarskiej, a jak część wie, po deszczach niedawnych była tutaj troszkę większa zawierucha niż w lipcu 97’ (kiedy to Wrocław płynął).
Godzina ok. 17:20, dzwoni telefon, odbieram, a tutaj kumpel lekko zdenerwowany (miał na urlop przyjechać do Szklarskiej) pyta się mnie czy w ogóle dojedzie bo drogę widział w tiwi (w zasadzie to tylko to, co się z niej zostało). Trochę pogadaliśmy, powiedziałem jak ma dojechać, bo tak strasznie to nie było, a szkoda plany zmieniać. Na zakończenie rozmowy kumpel wypala do mnie:
K: A tak w ogóle to jak wam się powodzi?
J: Już nam się nie przelewa.