- Ech, ją tylko interesują tylko moje pieniądze, samochody, restauracje i willa na Kanarach...
- Chłopie, co ty? Od takich trzeba się trzymać z daleka!
- Chciałbym, ale wiesz, przed skarbówką nie uciekniesz.

DELEGACJA

Dawno, dawno temu... Tak pradawno temu, że chomiki na chleb mówiły bep, a na much tapty, w Warszawie cały naród usuwał gruz zalewając co się da betonem, a
Partia Rządząca spraszała do stolicy przedstawicieli ludu pracującego miast i wsi. Niniejsza historia - ponoć autentyczna - opowiada o pewnej delegacji, w
której uczestniczyli protoplasci (przepraszam za wyrażenie) członków Samoobrony (tfu, tfu!). Chłopiny zostały zakwaterowane w czymś, co w powojennej
Warszawie uchodziło za luksusowy hotel. Obsługa z tzw. przedwojennej szkoły, czyli klient nasz Pan, ąę, bułkę przez bibułkę. W ciągu dnia zwiedzanie stolicy,
a wieczorem elegancka kolacja w hotelu. W restauracji posadzono ich przy stoliku i podano wykwintne jedzenie, o którym prosty budowniczy Polski Ludowej mógł
tylko pomarzyć. Chopoki siedzą bez słowa i patrzą to na stół, to na siebie. Kelner obsługujący ich stolik zauważył co się dzieje i szybko podszedł:
- Czy może podać Panom coś jeszcze?
- Yyy... A łyski?
- Tak, oczywiście. Już przynoszę.
Po dłuższej chwili wraca i z przepraszającą miną mówi:
- Jest mi niezmierni przykro! W tej chwili nie ma Whisky, ale możemy zaproponować koniak. A może wolicie Panowie... Wódeczkę?
- Ni mo zadnej łyski?! To cym bedymy jedli?

CO CIESZY ZA MŁODU?

Końcem ubiegłego wieku byliśmy z żoną uczestnikami objazdowej wycieczki po ziemi włoskiej. Bardzo bogaty program zwiedzania, a jedną z atrakcji była podróż promem z Sorrento na Capri. Chociaż z brzegu wyspa jest doskonale widoczna i wydaje się blisko, to rejs trwał ponad dwie godziny.
Siedząc na dziobie obserwowałem grupę włoskiej młodzieży, która uwijała się przy barierce w bezpośrednim sąsiedztwie toalet.
Po każdorazowym wejściu jakiejś osoby, wychylali się lekko by zobaczyć, co wypłynie po spuszczeniu wody w toalecie. Komentarze były czasem zwalające z nóg.
Opiekunka, która miała czuwać nad całą grupą gdzieś się zawieruszyła, więc cała grupa wpatrywała się tylko w "jedno".
W pewnym momencie ożywienie po usłyszeniu szumu wody słychać:
- Wow! Patrzcie jaki kloc!
- Wielki jak torpeda!
- Wyobrażacie sobie tą d*pę?
- Będą miały ryby ucztę!
Ciekawość grupy została zaspokojona w momencie ukazania się w drzwiach toalety opiekunki - puszystej, niskiego wzrostu kobiety.
W sekundzie cała grupka kulała się po pokładzie, ku wielkiemu zdziwieniu pani opiekunki. Potwierdziło się tym samym powiedzenie, że za młodu to człowiek potrafi cieszyć się z byle g... No! - czy takie byle to nie wiem. Nie wychylałem się przez barierkę.

- Chory wyszedł z kryzysu?
- Wyszedł.
- Wynieść.