- I jak tam twój nowy facet?
- Samo dobro.
- Fuksiara z ciebie, zawsze o takim marzyłam!
- Samo dobro - nie ma kasy, nie ma samochodu, nie ma mieszkania... Chcesz, to cię z nim poznam?

Lublin.
Izba Przyjęć Szpitala Miejskiego:
- Nazwisko?
- Kowalska.
- Rok rodzenia?
- 1990.
- Miejsce rodzenia?
- Mogę pokazać?
- Proszę bardzo.
- No to niech Pan się tu przysunie, doktorze...
- Dobrze, ale ja tylko tak jednym okiem zerknę...

I pochylili się razem nad mapą Lubelszczyzny...

- Nina, ale ty masz piękne futro! Ciekawe, ile twój mąż dostaje?
- Na przykład, żeby kupił futro, to dziesięć razy z rzędu nie dostał aż się złamał.

Żona do męża:
- Tobie to wszystko się kojarzy z seksem...
- Nieprawda... Ty nie...

DOBRA RADA

Rzecz miała miejsce w te Święta, dokładnie w drugi ich dzień. Zjazd rodzinny u dziadków jak co roku - obiadek, rozmowy, wódka, strojenie głupich min, to co zwykle. Po uzupełnieniu żołądków w wyśmienite potrawy babuni, nadszedł czas na jeszcze przyjemniejszą część, czyli luźne rozmowy przy procentach. Tematy był różne, od oczywistej polityki, po wszelkiego rodzaju inne bzdety, aż rozmowa zeszła na sprawy gejów mówiąc wprost. Dziadzio siedział milcząc, pijąc w ciszy i słuchając rozmów reszty. W pewnym momencie rodzina moja doszła do porozumienia, że niech sobie żyją geje jak chcą, niech się pobierają, mają dzieci, w końcu to też ludzie i mają prawo robić co chcą. Rozmowa zeszła na zupełnie inny temat, minęło około 10 minut, w trakcie których dziadek mój nabierał co raz głębszego odcienia czerwieni na twarzy. W pewnym momencie wystrzelił zupełnie niespodziewanie, jakby cofnął się w czasie o te parę minut:
- Ja to bym tych gejów ku**a wasza mać wszystkich za jajca chwycił, w obcęgi i ciach, po jajach by mieli! Ja raz widział, jak to byczki się kastruje, tylko ciach i ni ma! Co bedo takie łaziły! Ja bym mógł kastrować sam, bo w końcu widział jak się byczki takie jurne kastruje! Obcęgi by dali to bez zmrużenia oka bym ich wszystkich... psia krew...
Zamarliśmy z wrażenia i podziwu dla dziadka. Po tej dobrej radzie zamilczał na pół godziny.

ROZMOWY W PASAŻU

Siedzę sobie wczoraj z kolegą w pracy i potwornie się nudzimy. Pracujemy w pasażu, na stoisku pewnego operatora komórkowego. Obok nas jest stoisko z kosmetykami. Pracuje tam ładna i bardzo blond koleżanka. Wczoraj przyszła do nas żeby wydrukować sobie jakieś dokumenty. Niestety jej pendrive był uszkodzony i nie chciał współpracować. Więc pożyczyłem jej swojego (pokaźnych rozmiarów) pendrive’a. Niech se dziewczę przeniesie te dokumenty. Po 5 minutach wraca silnie zarumieniona i wywiązuje się taka rozmowa:
[K]oleżanka - On jest za duży i nie chce wejść...
W tym momencie ja i kumpel wycięliśmy takiego rotfla na podłodze, że jeszcze dziś mnie wszystko boli, no ale trzeba było ciągnąć ten dialog dalej...
[J]a - Może wkładasz go nie w ten otwór?
[K] - Dobrze go wkładam, ale nie chce wejść.
[J] - Choć pójdziemy do Ciebie, to zobaczę o co chodzi.
Jak powiedziałem, tak uczyniłem...
Rzeczywiście nie chciał wejść, bo porty USB na froncie były pod kątem i opisywane urządzenie zapierało się o obudowę. No ale od czego jest USB w tylnej części. Tu zadziałało bez zarzutu.
Po powrocie do naszego punktu zdałem relacje koledze:
[J] - Rzeczywiście od przodu nie chciał wejść, ale włożyłem go od tyłu i było wszystko OK.
[Kolega] - To dobrze, bo Ewa (nasza koleżanka) byłaby bardzo zawiedziona.
Naszej rozmowie przysłuchiwała (podsłuchiwała) się pewna starsza pani, na moje oko słuchaczka pewnego radia. Słysząc naszą rozmowę rzuciła w naszą stronę kilka niecenzuralnych słów i opluła nam szybę...
I jak tu wytłumaczyć że rozmowa toczyła się na tematy z branży IT?

Stary żydowski adwokat Jakow Liberman pojawia się w odeskim sądzie odwoławczym. Idzie do prezesa sądu i pyta:
- Dwa lata temu złożyłem apelację w imieniu klienta. Ale do tej pory nie wyznaczono nawet terminu rozprawy. Chciałbym wiedzieć, czy mam w ogóle szansę dożyć ostatecznego wyroku?
- Ech, wy, Żydzi! Dwa tysiące lat temu skazaliście Chrystusa na ukrzyżowanie i jeszcze macie czelność mieć jakieś pilne zachcianki?
- Sam sobie był winien - odpowiada adwokat. - Jeżeli złożyłby apelację do odeskiego sądu odwoławczego, żyłby pewnie do dzisiaj.