- Mieczysław, bydlaku, znów w łóżku nazywasz mnie 'Janiną'!
- Sorki, trochę ciemnawo jest...

MÓW DRUKOWANYMI LITERAMI

Akcja - środek lata. Wtorek. Medicover na Domaniewskiej. Godzina 9:00 rano. Kumpel z pracy w czasie urlopu wpada na recepcję, żeby się dostać do lekarza bo go coś połamało. Lekarka go przyjmuje i widzi faceta około 30-tki ubranego w szorty, adidasy, t-shirt. Trzydniowy zarost na twarzy. Włosy zmierzwione i oczy przekrwione.
Pyta:
- Co Panu dolega?
- Nachlałem się wczoraj i coś mi strzeliło w plecach i boli.
Lekarka głową kręci z dezaprobatą, cmoka ale ogląda kumpla. Ten jęczy z bólu.
- Wie Pan... po alkoholu tak czasami jest, że się mięśnie rozluźniają i tak może być, że coś jakoś się źle ułoży... i stąd ten ból...
- Po alkoholu ? Ale ja ostatni raz piłem piwo w weekend. No ze trzy może wypiłem!!! To od tego mówi Pani???
- Trzy?? W weekend??? Sam Pan powiedział, że się wczoraj nachlał!!! Wczoraj był poniedziałek!!! No to nieźle, jak Pan nic nie pamięta!!!
- Eee... yy... ja powiedziałem, że się NACHYLAŁEM droga Pani!! NACHYLAŁEM!! NAD DZIECKIEM W KOŁYSCE SIĘ NACHYLAŁEM!!!

14-letnia Katia wróciła do domu i zobaczyła matkę w swoim szkolnym mundurku. Zrozumiała, że tej nocy będzie spać u babci.

W restauracji:
- Panie starszy, właśnie obchodzimy z żoną 25-lecie ślubu, mógłby pan nam coś polecić
- To może na początek uściślijmy, państwo chcą świętować czy zapomnieć?

- Mam na imię Cyprian. Jestem alkoholikiem. Piję wódkę.
- Mam na imię Bohdan. Jestem alkoholikiem. Piję whisky z colą.
- A ja mam na imię Sylwek. Jestem barmanem. Panowie, już nalewam!

NA KOLANACH MIKOŁAJA

W okresie świątecznym wcielam się w ś(n/w)iętego Mikołaja. Otóż została na me kolana dostarczona dziewczynka, lat 4. Przerażona była niezwykle wręcz, małe dłonie zacisnęła w piąstki ze strachu i trzęsła się jak przysłowiowa osika. Jako dobry starzec wręczający prezenty, które to rodzice dostarczali Śnieżynce tak, aby dzieciak nie widział, pokazałem jej paczkę, którą specjalnie dla niej moje Elfy przygotowały, ale... każde dziecko musiało powiedzieć wierszyk, zaśpiewać czy też zatańczyć, aby nie było tak łatwo. Niestety maleńka kobietka była tak zestresowana, że na każdą moją prośbę o powiedzenie czegokolwiek stanowczo kręciła głową na NIE. Wpadło mi do głowy, że jedno na pewno powie, więc zaproponowałem:
- To może powiesz nam paciorek?
Na co maleńka z szybkością karabinu maszynowego zaczęła mówić:
- Paciorek, paciorek, paciorek...
Prezent dostała, obiecała być grzeczna, a ludzie wydawali się być po tej wersji pacierza dużo bardziej uśmiechnięci - czego i Wam życzę.